Door: FHI, Federatie van Technologie Branches Door: Paul Petersen
In de auto hoorde ik Alanis Morissette ‘Hand in My Pocket’ zingen. Het is een tekst met ogenschijnlijke tegenstellingen, waarbij de dingen gewoon goed samen kunnen gaan. De interpretaties van verschillende mensen kun je online vinden. Het deed mij vooral denken aan de kans om de huidige uitdagingen met een combinatie van principes aan te pakken.
Neem de netcongestie. De diverse technische deskundigen die ik spreek, benadrukken dat we deze problematiek nu niet zouden hebben, als er in de vroege jaren 2000 langetermijnbeleid was gemaakt voor het energienet. Een gebrek aan beleid zorgt ervoor dat je kortetermijnproblemen krijgt, waar je niet zomaar uit lijkt te kunnen komen. Dan kun je er in blijven hangen, of gewoon een keer veranderen.
Dat vraagt wat mij betreft om een consistente lijn en daarin leren van de momentopnames.
Wat bedoel ik dan met zo’n zin? Als land of als Europese Unie volg je een krachtig beleid, om de energietransitie integraal op te pakken, met als doel dat het geheel een groene, efficiënte en stabiele energievoorziening heeft. Daarvoor dienen we dus niet een enkele oplossing te verheerlijken (denk aan biomassa) en enkele jaren daarna af te branden. Vanuit het algemene beleid is het gewenst dat naar het grote plaatje gekeken wordt, die in de richting van het doel blijft gaan. Met als belangrijke voorwaarde dat iedereen erbij gebaat is.
In mijn studententijd noemde ik dat ‘Democratische Dictatuur’. Alle huisgenoten mochten in een flatoverleg meepraten over een bordspel van tien gulden, maar het werd wel gekocht. Nu benoem ik het als ‘de vrije markt kunnen combineren met communisme’. Of zoals China communisme met de vrije markt combineert en het ondernemende Amerika wel heel veel monopolisten heeft.
Deze oplossingsrichting geldt ook voor cybersecurity. Sommige zaken moeten niet bij één groot bedrijf bedacht zijn, maar moeten gewoon gelden voor alle organisaties (in de wereld). Als je iets wilt aanbieden, moet je eerst door een hoepeltje springen. Dat gaat dus ook op voor alle zaken die in Europa gedumpt worden en wij beschouwen als een vrije markt. Wat we nu allemaal laten gebeuren, kun je met een langetermijnbeschikking tot een ‘level playing field’ brengen.
Of zoals Alanis zingt: ‘Everything is going to be fine, fine, fine.’
